Największy potencjał redukcji dotyczy m.in. północnej Francji, Flandrii, Holandii, Niemiec, Danii, Polski i Irlandii. Badacze określili trzy poziomy zawartości fosforu w glebie: niski, optymalny i wysoki - a następnie, korzystając z modelowanych bilansów, ocenili długoterminowe zmiany zasobów tego pierwiastka. Dzięki temu wskazano obszary, gdzie możliwe jest ograniczenie lub utrzymanie obecnych dawek nawożenia.
Według autorów raportu ilość stosowanego fosforu różni się znacznie między krajami UE i w ich obrębie. Dlatego - jak podkreślają - potrzebne są jasne cele i strategie dotyczące przemieszczania składników odżywczych między państwami członkowskimi. Optymalny sposób redukcji powinien być dostosowany do właściwości gleby w danym regionie.
Naukowcy zwracają też uwagę na konieczność poprawy jakości danych i modeli obliczeniowych, by ułatwić politykom i rolnikom ustalanie docelowych wartości nawożenia, łączących cele produkcyjne z ochroną środowiska.
