Do tej pory producenci opracowali m.in. następujące techniki:
- oddzielny rozrzutnik plew i sieczkarnia z rozrzutnikiem sieczki,
- podawanie plew do sieczkarni z rozrzutnikiem sieczki,
- oddzielny rozrzutnik sieczki i sieczkarnia z dmuchawą wyrzucającą,
- podawanie plew do sieczkarni z dmuchawą wyrzucającą,
- bezpośrednie podawanie plew do dmuchawy wyrzucającej.
Oddzielne rozrzutniki plew i sieczkarnie oferują dużą zmienność w wykorzystaniu plew. Słoma może być zbierana zarówno z jak i bez plew. Ponieważ podczas zbierania słomy zazwyczaj preferowana jest słoma o niskiej zawartości plew, niektóre rozdzielacze plew zmieniają kierunek wyrzucania na bok. Jeśli plewy są kierowane do sieczkarni, wówczas uzyskuje się zwarty i łatwiejszy w rozdzielaniu strumień materiału roślinnego, w zależności od konstrukcji rozrzutnika plew zwiększa się moc dmuchawy sieczkarni.
Jest to korzystne przy dużych masach plew i krótkiej słomy, zwłaszcza w przypadku kombajnów rotorowych z dmuchawą wyrzutową i systemami rozrzucania sieczki. Gdy plewy są kierowane bezpośrednio do dmuchawy, nie trzeba ich dodatkowo niepotrzebnie ciąć. Oznacza to oszczędność zużycia oleju napędowego.
W wielu modelach sieczkarnia jest włączana i wyłączana ręcznie z tyłu kombajnu. Kroki robocze obejmują od prostego rozłożenia i sprzęgania/odłączania układu napędowego aż do wygodnego włączania i wyłączania mechanizmu z kabiny.
W przypadku dużych kombajnów zbożowych pobór mocy sieczkarni może wynosić 100 kW i więcej. Przy zużyciu paliwa wynoszącym ok. 250 g/kWh daje to w rezultacie zużycie godzinowe na poziomie 30 l/h, co przy wydajności omłotu wynoszącej 4 ha/h odpowiada zużyciu oleju napędowego w wysokości 7,5 l/ha tylko dla siekania i rozrzucania słomy. Z tego punktu widzenia nie należy zatem dążyć do zbyt krótkiej sieczki.
...