Wartość nawozowa resztek po kukurydzy
Przy plonie kukurydzy na poziomie 10 ton suchej masy ziarna, resztki pozostawione na polu zawierają średnio 180 kg azotu, 30 kg fosforu i aż 200 kg potasu. Taka ilość składników może znacząco wpłynąć na kondycję gleby, zwiększając jej żyzność i dostarczając niezbędnych składników pokarmowych roślinom następczym. W przypadku kukurydzy kiszonkowej ilość pozostawionej materii jest mniejsza, ale i tak warte uwagi jest jej prawidłowe zagospodarowanie, szczególnie ze względu na możliwość poprawy jakości gleby.
Znaczenie mineralizacji resztek pożniwnych
Aby resztki mogły efektywnie zasilać kolejne uprawy, muszą ulec procesowi mineralizacji. Najwięcej składników pokarmowych uwalnianych jest w pierwszym roku po pozostawieniu resztek, ale pełny proces rozkładu może trwać nawet kilka lat. Mineralizacja przebiega szybciej, gdy gleba ma odpowiedni odczyn – od lekko kwaśnego do zasadowego – oraz gdy resztki są rozdrobnione i dokładnie przeorane. Im drobniejsze fragmenty resztek, tym proces zachodzi szybciej.
Rola mikroorganizmów glebowych
Kluczową rolę w rozkładzie resztek pożniwnych odgrywają mikroorganizmy glebowe. Długotrwałe susze oraz wysokie temperatury końca lata w tym roku znacząco ograniczyły ich populację. Rośliny kukurydzy wytworzyły znacznie więcej zdrewniałych tkanek, co spowalnia proces mineralizacji. W takich warunkach pomocne są preparaty zawierające bakterie z rodzaju Bacillus, które intensyfikują rozkład słomy, zwiększając dostępność składników pokarmowych.
Korzyści z aplikacji mikroorganizmów na ściernisko
Aplikacja preparatów mikrobiologicznych wpływa na poprawę żyzności gleby, sprzyja rozwojowi flory i fauny glebowej oraz zwiększa akumulację próchnicy. Prawidłowe zagospodarowanie resztek po kukurydzy ma także inne korzyści – przyspieszenie ich rozkładu pomaga ograniczyć populację omacnicy prosowianki, której gąsienice zimują wewnątrz dolnych części łodyg. Ograniczenie schronienia dla tego szkodnika prowadzi do jego eliminacji.
Poprawa struktury gleby i zwiększenie jej zdolności do retencji wody
Resztki po kukurydzy są nie tylko źródłem składników pokarmowych, ale także mają znaczący wpływ na strukturę gleby. Wysoki poziom próchnicy zwiększa pojemność wodną gleby, co jest kluczowe dla jej urodzajności. Każde 0,5% próchnicy pozwala zwiększyć pojemność wodną gleby o 225 ton na hektar, co odpowiada 225 mm opadu deszczu. W okresach kluczowych dla rozwoju kukurydzy, takich jak kwitnienie czy nalewanie ziarna, odpowiednia retencja wody może decydować o wielkości plonów.
Zarządzanie resztkami pożniwnymi po kukurydzy na kiszonkę
Równie ważne jest odpowiednie zagospodarowanie resztek po kukurydzy zbieranej na kiszonkę. Zdrewniałe resztki łodyg oraz masa korzeniowa potrzebują dodatkowego wsparcia w postaci mikroorganizmów, aby efektywnie ulec rozkładowi. Zastosowanie preparatów wspomagających mineralizację przyczynia się do szybszego wytwarzania humusu, co z kolei poprawia jakość gleby i plonowanie przyszłych upraw.
