Nowoczesne odmiany i metody oceny przydatności do zbioru
Przykładem nowoczesnej odmiany przeznaczonej do zbioru na biomasę jest średnio wczesny mieszaniec DKC3418 (FAO 250), który charakteryzuje się wysokim plonem suchej masy i wysoką strawnością włókna.
Jedną z metod oceny gotowości do zbioru jest obserwacja linii mlecznej w ziarnach. O końcowej fazie optymalnego terminu zbioru świadczy jej przebieg na wysokości ⅔ ziarniaka. Alternatywą są bardziej precyzyjne metody, takie jak technologia NIRS, która pozwala na dokładne określenie zawartości suchej masy w zielonce. Rozwijają się również technologie oparte na algorytmach analizujących dane pogodowe i zdjęcia satelitarne.
Wpływ terminu zbioru na rentowność produkcji
Wybór optymalnego terminu zbioru kukurydzy wpływa na jakość i wartość pokarmową kiszonki. Zbyt wczesny zbiór może skutkować niską zawartością skrobi i wysokim wyciekiem soków ze zwiezionej biomasy, podczas gdy zbyt późny – wysokim udziałem ligniny i zdrewniałym materiałem trudnym do ubicia. Termin zbiorów powinien być dobrze przemyślany, uwzględniając lustracje plantacji, przebieg pogody oraz kalkulacje.