Pierwszym ważnym kryterium jest przeznaczenie grochu. Odmiany ogólnoużytkowe nadają się do wielu celów, podczas gdy peluszka (groch pastewny) jest stosowany głównie jako pasza dla zwierząt. Istotne jest także dostosowanie odmiany do warunków glebowych i klimatycznych danego regionu.
Kiedyś istotnym parametrem była wysokość roślin, jednak postęp hodowlany pozwala na wybór wysokich odmian, które są odporne na wyleganie. Nowoczesne odmiany wysokie wąskolistne charakteryzują się stabilnością łodygi, co zmniejsza ryzyko wylegania.
Warto zwrócić uwagę na zdrowotność odmiany, zwłaszcza w kontekście chorób takich jak askochytoza, mączniak rzekomy czy fuzaryjne więdnięcie grochu. Odporność na te choroby jest istotnym aspektem z punktu widzenia efektywności uprawy.
Podatność na pękanie strąków i osypywanie się nasion to kolejne kryterium, szczególnie ważne przy uprawie grochu na nasiona. Odmiany charakteryzujące się mniejszą podatnością na te problemy są bardziej pożądane.
Jakość materiału siewnego odgrywa kluczową rolę w udanej uprawie grochu. Groch, choć jest rośliną samopylną, wymaga wysokiej jakości materiału siewnego, wolnego od patogenów i o określonej masie tysiąca nasion (MTN).
Końcowa decyzja powinna uwzględniać również listy odmian zalecanych przez lokalne instytuty rolnicze, takie jak COBORU. Odmiany rekomendowane są dostosowane do warunków danego województwa.
Przykładem wartościowej odmiany grochu może być Mefisto, charakteryzujący się wysoką plennością, niewielką skłonnością do wylegania i osypywania nasion, co czyni go interesującą opcją na rynku polskim. Ostateczny wybór powinien być dostosowany do konkretnych warunków uprawy i preferencji rolnika.
